Poke-Mystery

Kilku godzinny marsz jednak zrobił swoje. Byłem zmęczony jak nigdy chociaż rzadko mi się to zdarzało. Chwile siadłem oglądając wszystko do okoła mnie. Nie zdziwiłem się zbytnio tym, że Blade nawet nie zmęczył się tym marszem. Siedząc jak bezczynnie i patrząc na swojego pokemona nie miałem nic do roboty. Nużyło mnie to już i chciałem wstać i iść dalej, ale moja uwagę przykuł walczący nieopodal trener. Używając swojego Hitmonlee złapał dość dużego Goldeen. Takie okazy rzadko się zdarzają, więc nie czekając ani dłużej wstałem i powiedziałem do swojego kompana.
- Blade chodź za mną.
Podszedłem do niego lub niej i powiedziałem:
- Gratulacje złapania takiego okazu. Dość rzadko trafiają się takie w tych rzekach.

Słuchałem uważnie przyglądając się mu. Był dość zbudowany jak na ten wiek. Jego relacja zaciekawiła mnie i słuchałem jej chwilę. Jednak zaskoczyło mnie to, że ten gościu chce zostać profesorem. To mnie zaintrygowało i wpadłem w chwilowy trans. Dopiero pytanie od niego wyrwało mnie z niego.
- Przepraszam, że przeszkadzam. Ja jest Barry Black a to mój Blade. - pokazałem ręką na pokemona - Właśnie zacząłem swoja podróż trenerską wraz z Mienfoo po świecie gdy zauważyłem pana tutaj i podszedłem.
- W te tereny nie zapuszczałem się zbytnio często i tylko tyle wiem, co ludzie mówili. Jednak jak pan używa tych urządzeń to na pewno coś zapewne jeszcze znajdzie. - odpowiedziałem na wcześniejszą wypowiedź mężczyzny.

Gdy usłyszałem, o jakiego pokemona mu chodziło byłem zaskoczony. Milotic tutaj. Nawet bym sie tego nie spodziewał się, ze tu taki pokemon mógł być. Mieć takiego w składzie to była by siła. Marząc tak chwilę pożegnałem się Jeyem.
- Do widzenia Jey. Udanych łowóch. - powiedziałem - Blade ruszamy dalej.
Machnąłem ręką do pokemona i ruszyłem dalszą drogę.

Idąc droga zauważyłem zmęczenie towarzysza, który przysiadł na trawce, aby odsapnąć chwilę. Od razu poszedłem za nim i usiadłem tuż obok niego dając wytchnienie swoim nogom. Zauważyłem, że powoli już zmierzchało, co mogło oznaczać tylko jedno. Nadchodzi noc. Trochę nie podobało mi się to, ale musiałem to przeboleć i przyzwyczaić do tego. Chwile później obserwując rzekę w oddali dostrzegłem dziwny kształt, który nadspodziewanie szybko poruszał się po wodzie. Nie wyglądało to zbyt zachęcająco. Następnie, gdy tylko ujrzałem, co to było o mało się nie przestraszyłem. Był to olbrzymi Gyarados.
- Blade lepiej się schowajmy, bo na pewno nie mamy z nim szans. - powiedziałem do pokemona lekko zlęknionym tonem głosu.
Z tymi bestiami każdy chyba miał kłopoty i lepiej nie wchodzić im w drogę jak ci życie miłe. Szukając odpowiedniego miejsca na kryjówkę i przeczekania bacznie przyglądałem się czy dziki pokemon nie zaatakuje nas.

Już miałem uciekać, gdy stwór mnie zobaczył. To było najgorsze, co mogło się zdarzyć na początku podróży. Zostać poturbowany przez atak dzikiego pokemona. Nie chybnie w moja stronę nadchodził potężny atak wodnej broni. Biegłem ile sił, aby mnie nie trafiło. Aż nagle jakaś smuga światła pierwsza uderzyła w niego. Po chwili zobaczyłem, ze to był Staraptor w wykonaniu ruchu, którego nie znałem. Następnie zauważyłem, ze samego Jeya, który biegł w kierunku Gyaradosa. Na słowa chłopaka kiwnąłem głową i pobiegłem w poszukiwaniu odpowiedniej kryjówki. Ta walka wyglądała dość ekscytująco do pewnego momentu aż to wodna bestia nie rozprawiła się z poke-ptakiem. Kolejna odpowiedzą Jeya był dziwny stworek, którego nie znałem jeszcze. Wyciągając pokedex sięgnąłem do lewej kieszeni spodni. Szybkim uchem go wyjąłem i zacząłem skanowanie zarówno poka chłopaka oraz Gyaradosa.