Poke-Mystery

• Imię i nazwisko bohatera: Jake Allen
• Wiek: 15
• Historia postaci:

W Hoenn właśnie nastało lato. Młody Jake właśnie wylegiwał się w promieniach słońca na niewielkiej polance, znajdującej się jakieś 500 metrów od niewielkiego miasteczka zwanego Littleroot Town.  To był początek wielkiego dnia. Bowiem to dzisiaj chłopiec miał dostać swojego pierwszego pokemona. Lecz może najpierw wróćmy do tego jak zaczęła się jego przygoda z pokemonami.


Było to trzy lata temu. Chłopak miał wtedy 12 lat.  Wraz z ojcem udali się na turniej pokemonów w Rustboro City, w którym to brał udział kuzyn chłopaka. Do tej pory Jake’a mało obchodziły pokemony, bardziej zależało mu na tym aby wieść zwykłe, proste i spokojne życie. Aż do tej chwili. Do walki stanął wielki Machoke, oraz tak niezwykle nikły przy nim Sneasel. Zdaniem młodego Allena wynik walki był przesądzony. Jednakże po walce trwającej prawie 20 minut zmienił swoje przekonanie, bowiem to właśnie mroczno-lodowy stworek odniósł zwycięstwo. Kuzyn sam turniej przegrał w  pierwszej rundzie, ale to inna historia. To wydarzenie dało chłopcu nowe spojrzenie na świat. Wciąż nie mógł tego pojąć, jakim cudem ten mniejszy wygrał. Ze szkolnych doświadczeń wiedział iż ten niższy nigdy nie masz szans, bo w końcu był najdrobniejszy z chłopaków w klasie. Mimo że był od nich szybszy, siłą no cóż… Zaczął pasjonować się pokemonami. Mało tego owy mały pokemon miał gigantyczne wsparcie od swojego trenera i to właśnie to dało mu tą siłę. Przeczytał sporo książek o pokemonach, ale nigdzie nie znalazł odpowiedzi na swe pytanie. Minęły dwa miesiące. Wtedy wydarzyło się ponownie coś niezwykle ważnego, mianowicie Jake na własne oczy zobaczył ewolucje pokemona. Widział jak Bellsprout przekształca się w Veepinbella po to aby wygrać pojedynek ze Spearow’em. Cud przemiany, był tą rzeczą która zadecydowała o dalszym losie przyszłego trenera. Od tej pory wiedział co chce robić w życiu. Pragnie zostać trenerem pokemon. Rozpoczęły się przygotowania. Ojciec zapisał go do akademii pokemon w Rustboro. Mieszkał tam w internacie wraz z innym uczniem o imieniu Mark. Szybko się zaprzyjaźnili. Okazało się że Jake stawał się co raz lepszy  w te klocki i szybko został najlepszym uczniem w swojej akademii. I tak po  dziesięciu miesiącach nauki Jake wraz z nowo nabytą wiedzą wrócił do Littleroot. Wakacje spędził w domu, ale wciąż nie porzucił swojej pasji, która w końcu stała się codziennością. Wiedza w zakresie pokemonów stawała się co raz większa, aż w końcu chłopak mógł się poszczycić umiejętnościami  dla większości nie osiągalnymi. Wraz z początkiem roku szkolnego wrócił do akademii lecz jego naukę przerwała nagła śmierć matki. Było to 12 stycznia kobieta zapadła w sen i już się nie obudziła. Miało to ogromny wpływ na psychikę młodego chłopca. Stał się oportunistą, czyli osobą idącą do celu nie zważając na koszty. Na dobre pochłonął się pokemonami. Jego celem stało się zostanie najlepszym na świecie. Po 2 tygodniach od pogrzebu z powrotem wrócił do szkoły i jak się okazało był jeszcze lepszy. Umiejętnościami taktycznymi zaczął przewyższać niektórych z wykładowców. Wiosną po dwóch latach spędzonych w akademii otrzymał dyplom i stał się pełnoprawnym trenerem z zadatkami na mistrza. Jak się okazało, ojciec chłopaka załatwił mu wspaniały obóz letni w regionie Kanto, chciał aby jego syn oderwał się od tego wszystkiego. Znajdował się on w Cinibar Island w kurorcie niedaleko wulkanu. Młodzi trenerzy uczyli się tam relacji z pokemonami. Zwykły dzień wyglądał tam tak: pobudka, śniadanie, lekcje, a potem walki losowymi pokemonami. Na koniec wakacji odbył się turniej który wygrał w finale pokonując gligara rywala magby’m, a było to nie lada osiągnięcie ze względu na typ pokemona przeciwnika. Po udanych w akacjach chłopak znów wrócił do codzienności. Przez ostatni  rok powrócił do normalnej szkoły, a także dorywczo pracował w Poke Markecie. Dziś ma wyruszyć w podróż…

• Profesja waszej postaci: Trener
• Druga profesja postaci: Informatyk :D
• Starter: Phanpy
• Ulubiony typ pokemona: brak
• Znienawidzony typ pokemona: brak
• Wygląd waszego Bohatera:
• Cel/e: Zobaczymy ^^
• Prośby do mnie: brak

Nie jest źle.
Nie masz talentu do pisania. Trudno. Każdy pisze jak umie. Ważne, że się starasz. Można powiedzieć, że dopiero zaczynasz, więc nie martw się. Również tak kiedyś pisałam. Ja np. nie umiem zrobić prostego skryptu. Każdy robi to co lubi, umie.
Rada: skup się na lekcjach polskiego i ... słuchaj pani administrator
Przyjęty.

 Imię i nazwisko bohatera: Sandor  Hown
 Wiek: 14 lat
 Historia postaci:
Gdy byłem mały moi rodzice zginęli w wypadku. Abym sam nie błąkał się po świecie pod swój dach przyjął mnie dziadek. Był on wspaniałym trenerem pokemonów lodowych stąd moje zamiłowanie tym typem. Odkąd tylko od niego byłem on uczył mnie jak najlepiej łapać pokemony, jak się nimi opiekować oraz najważniejsze jak nimi dobrze walczyć. Podczas treningu walki zawsze pożyczał mi jednego z swoich pokemonów. Przeważnie był to jego najsilniejszy pokemon, ale no cóż stworek nigdy się mnie nie słuchał i wtedy przegrywałem.W wieku 12 lat po raz pierwszy udało mi się zwyciężyć z dziadkiem opowiedział wtedy o jaskini niedaleko Snowpoint, w której Eevee zamieniają się w swoją lodowa formę. Kilka dni po tym jak dziadek opowiedział tą historię studiowałem mapy aby dowiedzieć się gdzie leży to miasto, o którym wspomniał dziadek. Pewnego razu oglądałem mapy w lesie i wtedy przydarzyła się smutna historia gdy położyłem się na plecy aby odpocząć od map i poczułem nagle zapach i momentalnie zasnąłem gdy się obudziłem wokół mnie było mnóstwo Beedrilów, Butterfree oraz innych pokemonów robaków oraz trujących.Aby ich nich nie spłoszyć powolutku wstałem i odszedłem po chwili usłyszałem szelest skrzydeł gdy się obejrzałem widziałem za mną lecące beedrile od razu zacząłem biec do domu jednak jakoś nie mogłem go znaleźć przez las postanowiłem się schować mimo że nigdzie nie było żadnej kryjówki nagle zobaczyłem dom dziadka gdy wbiegłem poczułem się bezpiecznie gdy dziadek zobaczył mnóstwo pokemonów robaków wokół domu wyszedł z swoją bandą pokemonów lodowych i zamroził robale.Gdy skończyłem 14 lat dziadek powiedział że mam iść do  profesora po pokemona.
 Profesja waszej postaci: Trener
 Druga profesja postaci:
 Starter: Snorunt
 Ulubiony typ pokemona:Lód
 Znienawidzony typ pokemona: Trujący
 Wygląd waszego Bohatera:
 Cel/e: Znaleźć jaskinie, w której eevee zamieniają się w glaceone.
 Prośby do mnie:brak

• Imię i nazwisko bohatera:Raito Wold
• Wiek:11
• Historia postaci:Urodził się w regionie Hoenn w mieście Rutsboro o godzinie 05.00.Jego brat chciał zostać mistrzem pokemonów,zawsze gdy był w mieście bawił się z jego pokemonami.Pewnego razu gdy bawił się z pokemonami swojego brata jeden z jego pokemonów uciekł do ciemnego lasu.Wędrował po lesie szukając tego pokemona,w pewnym momencie gdy patrzał się w górę i zauważył jakiegoś pokemona,dobrze go nie dostrzegł,ale pomyślał sobie:"-Na świecie jest wiele pokemonów na pewno go jeszcze kiedyś zauważę."Szedł przed siebie pewnym krokiem szukając pokemona brata,gdzieś po godzinie na reszcie go znalazł,gdy wziął go na ręce pomyślał:"-Ciekawe jak wrócę do domu i jaki on ciężki".Po kwadransie zauważył,że zatacza tylko wielkie koło więc poszedł w lewo i natchnął się na pewnego pokemona.
-Lino czy to ty-zapytał zaciekawiony.Linoone kiwnął główką na tak.
-Więc brat zauważył,że Shinxa nie ma-zapytał.Linoone znowu kiwnął główką na tak.
-A znasz drogę do domu-zapytał znowu Raito mając nadzieje,że Linoone zna drogę.Linoone ponownie kiwnął główką na tak.
-Więc chodźmy-powiedział Raito i zaczął iść za Linoonem`em.Gdy już doszli do domu i Raito wytłumaczył sytuację bratu przypomniał sobie o tym pokemonie,co to za pokemon.Codziennie chodził do lasu,żeby odnaleźć tego pokemona,aż do dnia jego urodzin,w dniu urodzin gdy zjadł śniadanie,włożył potrzebne rzeczy do plecaka i poszedł do laboratorium profesora.Po chwili wyszedł z laboratorium z Sphealem i ruszyli w stronę lasu...
• Profesja waszej postaci: Trener
• Druga profesja postaci: -
• Starter: Spheal
• Ulubiony typ pokemona: Wszystkie
• Znienawidzony typ pokemona: Brak
• Wygląd waszego Bohatera:
• Cel:Złapać wszystkie pokemony.
• Prośby do mnie: Brak.

• Imię i nazwisko bohatera: Nike Fox ( a co się będę wysilał ; D )
• Wiek: 13 lat
• Historia postaci:

-Nike wstawaj!- chłopak z samego rana usłyszał głos matki. Na w pół przytomny spojrzał na budzik, a ten zaczął dzwonić. Po chwili Dan uderzył w zegarek, a ten się uciszył. -Jak zwykle matka punktualna...- powiedział pod nosem ospale. Spojrzał się na okno i zauważył jak słońce wchodzi coraz wyżej i zaczęło go razić. Wstał i przeciągnął się mocno. Odgarnął włosy z czoła i poszedł do łazienki się umyć.
-No schodzisz w końcu?- usłyszał krzyk matki, kiedy właśnie brał prysznic
-Myję się. Mogę zejść bez kąpieli, ale nie odpowiadam za to jeśli będę śmierdzieć.- powiedział ironicznie i włożył głowę pod prysznic. Po kąpieli ubrał się w swoje ubranie. Gdy zszedł na dół zauważył mamę, która zrobiła mu jajecznicę. Ten zaczął ją wcinać po czym chwilę odpoczął i wyszedł z domu. Poszedł na swoją ulubioną polanę, gdzie spędzał większość czasu, zerwał źdźbło trawy, zaczął rzuć i zamknął oczy. Odprężył się, lecz po chwili usłyszał jak coś drepcze po trawie otworzył oczy i zobaczył jakiegoś Pokemona. Zauważył, że to coś z jakąś "paszczą". Słyszał o tym Pokemonie - to był Mawile. Pokemon podszedł do Nike'a i zaczął się wtulać w niego. Chłopak od razu go polubił i zaczął się z nim bawić.
-Ej, a właściwie gdzie jest twój trener?- spytał się chłopak. Mawile pociągnął go w jedną stronę. Doszli tak do jakichś krzaków. Nike spojrzał się do środka i zobaczył Pokeballa.
-To twój?- padło pytanie. Mawile przytaknął.
- A więc jesteś porzucony i szukasz trenera?. I czy mógłbym nim być?- znowu chłopak się spytał. Pokemon na wszystko przytaknął i rzucił się na chłopca. Nike nie zwykle się ucieszył i poszedł na polankę tam gdzie zwykle. Oboje się położyli i zamknęli oczy... Po kilku minutach usłyszeli krzyk
-Pomocyyyy!!!- rozległo się wołanie. Nike leniwie otworzył czy i zauważył dziewczynę(dość ładną), którą napadło 2 jakichś gości. Chłopak wstał i wstawił się za dziewczynę. Gdy facet chciał uderzyć zielonookiego ten wykręcił mu rękę.
-Zostaw ją!- powiedział lekceważąco. Dziewczyna spojrzała się na rudego nieznajomego, który ją bronił. Słońce padło na jego niebieskie oczy, a piękna nastolatka od razu utonęła w jego oczach.
-Bo co mi zrobisz?- powiedział jeden z gości i wyciągnął Pokeball'a -Sandshrew wybieram Cię!- pojawił się nowy Pokemon. Mawile stanął do walki i zaczął atakować Sandshrew jakimś nieznanym atakiem. Wrogi pokemon z łatwością unikał ataków, aż przez chwilę nie uwagi oberwał. Facet odwołał swojego ziemnego stworka i uciekł. Nike położył się przedtem gratulując Mawile'owi. Obydwoje się odprężyli, a dziewczyna do nich podeszła
-Dzięki... Za ratunek- wyjąkała. -A to! Nie ma za co.- powiedział lekceważąco. Chłopak otworzył oczy i zaczął patrzeć się w niebo. Dziewczyna spojrzała się w piękne oczy chłopaka, które od czasu do czasu przykrywały włosy, które chłopak odgarniał z oczu. -Coś nie tak, że się na mnie patrzysz?- spytał się lekko mrużąc oko -Nie nic takiego- ze spuszczoną głową powiedziała zakochana nieznajoma. Nike wrócił do domu i pochwalił się mamie. W następne dni, gdy chłopak przychodził na polanę tamta dziewczyna zawsze tam była i zakochanym wzrokiem patrzyła się na niego. Chłopak jednak nie zwracał na to uwagi, lecz widział wszystko. Zaczęło go to denerwować i pewnego dnia postanowił, że wyruszy z miasta, żeby namolna "fanka" nie chodziła za nim.

• Profesja waszej postaci: Trener
• Druga profesja postaci: Nike ćwiczył Aikido
• Starter: Mawile
• Ulubiony typ pokemona: Walka, Stal
• Znienawidzony typ pokemona: Kamienny/Ziemny
• Wygląd waszego Bohatera:



Cały obrazek. Jeśli będziesz chciała to mogę napisać opis obrazka, ale... masz na razie obrazeczek.
• Cel/e: Zdobyć wszystkie odznaki
• Prośby do mnie: Raczej standard...